Μπες.Διάβασε.Μίλα.

«Είσαι χοντρή, μωρή παλιο- αρκούδα», της είπε ο άλλος στην παραλία και αυτή με δάκρυα στα μάτια έφυγε και πήγε και κατασπάραξε πέντε- έξι σάντουιτς για να ξεχάσει τις ρατσιστικές και -εν μέρει- φαλλοκρατικές βλακείες του. Όντως, πολλές φορές έρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα των κιλών, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Στη μνήμη μου έρχεται ακόμα αυτός ο δικηγόρος, ο οποίος μας έγραφε για «φάλαινες», «φώκιες», «ζελεδένιες κοιλιές» και «πεσμένους γλουτούς». Πραγματικά, ο τύπος έλεγε πως οι αναρτήσεις του είχαν καθαρά χιουμοριστικό περιεχόμενο, πράγμα που δείχνει δύο πράγματα: είτε ότι ο τύπος έχει πολύ κακό χιούμορ είτε ότι δεν είναι καθόλου καλός δικηγόρος, καθώς δεν το έχει καθόλου με τα ψέμματα. Πάντως, οι αναρτήσεις του αυτές μου έδωσαν μπόλικη τροφή για σκέψη, αφού μάλιστα συνδυάστηκαν με γυμνές φωτογραφίσεις πολλών γυναικών που ε, τα' χουν τα παχάκια τους. Κατά πόσο, λοιπόν, το «έξω» καθορίζει το «μέσα»; Ή αλλιώς: κατά πόσο η εξωτερική εμφάνιση είναι ασφαλές κριτήριο για να ορίσουμ

Αχ Παναγία μου! Τελευταία πολλά μπλογκ και sites αισθάνονται έτοιμα να μας δείξουν ότι «ο Θεός πέθανε», «ζήτω η αθεΐα» και άλλα τέτοια υπαρξιακά. Πραγματικά, προσπάθησε να πατήσεις στο google τη λέξη «Θεός» και θα βρεθείς μπροστά σε πάρα πολλά κείμενα, τα οποία θα προσπαθούν να σε πείσουν πως  με την επιστημονική εξέλιξη των τελευταίων χρόνων ο Θεός απλά δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, δημιουργήθηκε από συγκρούσεις σωματιδίων και όχι φυσικά από... χώματα και λάσπες, όπως μάλλον γράφει η Εβραιοχριστιανική «Γένεσις». Αν είσαι μάλιστα νέος, φίλε μου, θα έχεις καταλάβει πως ο αθεϊσμός πλέον έχει γίνει κάποιου είδους μόδα. Αυτή η αντίδραση στην οργανωμένη θρησκεία σήμερα κάθε άλλο παρά αντίδραση θεωρείται. Θα μπορούσε, εξάλλου, κάποιος να πει πως αντίδραση για έναν νέο, όπως εγώ κι εσύ, είναι να πιστεύει τελικά στην ύπαρξη μιας αιώνιας δύναμης ή να πηγαίνει στην εκκλησία. Όντως το τελευταίο θα ήταν μια κάποιου είδους επανάσταση, τη στιγμή που η συντριπτ

                 Ώρα 00.15. Χαράματα Μεγάλης Τετάρτης. Μην προβληματίζεσαι, αυτή είναι η μόνη ώρα που μπόρεσα να γράψω και να μιλήσω με έναν τρόπο έμμεσο σ’ εσένα, φίλε μου. Σίγουρα όταν είδες τον τίτλο θα σκέφτηκες πως εγώ είμαι αυτός που θα σου διδάξει πώς είναι να δίνεις πανελλήνιες. Ίσως να περιμένεις κάποιον «από μηχανής θεό» να σου δώσει τις 5 συμβουλές που θα σε κάνουν κατ’ ευθείαν άριστο μαθητή και θα σου εξασφαλίσουν τη σίγουρη επιτυχία στις πανελλήνιες. Όχι, όμως, φίλε μου. Δεν είμαι τίποτε από αυτά. Έχω ακριβώς τα ίδια ερωτήματα. Πέρυσι και πρόπερσι και φέτος αφιέρωσα πάρα πολύ χρόνο στο διάβασμα. Και ακόμα αυτή η αβεβαιότητα με δέρνει. Πώς, ρωτάω πολλές φορές τον εαυτό μου, πώς θα γράψω καλά; Και δεν έχω απάντηση. Ωστόσο, τα ερωτήματα φέτος είναι πολλά. Πάρα πολλά. Κάθε μέρα και από ένα ερώτημα. «Πες μου την άποψη σου για τη μαζοποίηση», ρωτάει με νόημα το θέμα της έκθεσης, «κάνε χρονική αντικατάσταση το morior » ζητά η καθηγήτρια των Λατινικών, ενώ τα ερωτήματα για την

« Ξύπνα! 6 πήγε πρέπει να κάνεις επανάληψη. Πώς θα γράψεις διαγώνισμα»! «Τρέξε πάρε πρωινό σε 5 λεπτά, ντύσου και βιάσου να πας στο σχολείο». Και στο σχολείο τι θα κάνεις; Μήπως θα προσέξεις το μάθημα   και θα κρατήσεις σημειώσεις; Ή μήπως, ανεξαρτήτως μαθήματος,   θα σκύψεις μπροστά στο βοήθημα του φροντιστηρίου, το οποίο είτε το έχεις κρυμμένο κάτω από το θρανίο είτε εντελώς απροκάλυπτα το ακουμπάς πάνω σ’ αυτό και αρχίζεις να λύνεις ασκήσεις, να διαβάζεις θεωρία και γενικότερα να κάνεις ό, τι είναι «χρήσιμο» για τη σκληρή δουλειά που σε περιμένει το απόγευμα; Γιατί το απόγευμα θα πρέπει να τρέξεις πιο γρήγορα, να δουλέψεις πιο πολύ με την πεποίθηση ότι «Λύκειο είναι, θα περάσει» και θα μπεις μια μέρα στη σχολή που θες. Ίσως και να νιώθεις ότι το φροντιστήριο θα σε κάνει καλύτερο κι ότι αυτό αποτελεί κάποιου είδους «εισιτήριο» για να περάσεις επιτέλους αυτές τις τόσο ανταγωνιστικές   πανελλήνιες.   Δε σου ασκώ κριτική, φίλε συμμαθητή. Δε λέω ότι φταις εσύ για όλα αυτά. Ή μάλλον δε λ