Μπες.Διάβασε.Μίλα.

Τα Εξάρχεια αποτελούσαν πάντοτε για μένα κάτι σαν θρύλο. Κάτι σαν ένα απόκοσμο άκουσμα. Πολλοί έλεγαν πολλά. Εγώ δεν ήξερα, απλά άκουγα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το πρόβλημα άρχισε όταν ξεκίνησα να ακούω πολλά διαφορετικά πράγματα. Για πολλούς τα Εξάρχεια, αν είχαν πρόσωπο, θα ήταν ο Βόλντεμορτ. Αν τους έπαιρνε κανείς στα σοβαρά, θα έλεγε πως στην περιοχή αυτή, πράγματι, υπάρχει κάποια σκοτεινή μαγεία που καταστρέφει οτιδήποτε είναι «όμορφο» ή «συμβατικό» ή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πληροί τα στάνταρντς του μέσου ανθρώπου. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η άποψη, που είναι βέβαια η επικρατούσα, δε στέκει μόνη της. Κάπου παραδίπλα υπάρχουν κι άλλες φωνές, μακράν πιο ενδιαφέρουσες κατά τη γνώμη μου. Αυτές με έβαλαν σε σκέψεις, αυτές μου έδειξαν ένα διαφορετικό δρόμο και, εν τέλει, με ώθησαν να γράψω αυτό το άρθρο. Ένα άρθρο στο οποίο θα προσπαθήσω να δώσω στον φίλο αναγνώστη τη δική μου άφθαρτη οπτική για τα Εξάρχεια. Πάμε λοιπόν. Αρχικά, καλό θα ήταν να εστιάσουμε λίγο σ' αυτές τι

Περί δημοκρατίας ο λόγος σήμερα. Ακούγεται πολύ συχνά από άτομα κυρίως αμφιβόλου νοημοσύνης, ότι «όλοι ίδιοι είναι», «ό,τι πολιτικές ακολουθούν έρχονται απ' έξω» και στην τελική «γιατί να ψηφίσω, αφού όλοι χάλια είναι». Ας είμαστε, λοιπόν, σαφείς. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει φυσικά και αυτό το αναγνωρίζει κάθε άνθρωπος που παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις. Οπότε στη διαδικασία να απαντήσω σε τέτοιου είδους απορίες δε θα μπω και ούτε θα εκφράσω τις αντιλήψεις μου περί του ενός ή του άλλου κόμματος. Αυτό που θα προσπαθήσω να κάνω με το άρθρο αυτό είναι να δείξω το λόγο που η δημοκρατία μας πάσχει αφενός και αφετέρου να εφιστήσω την προσοχή στον έξυπνο που νομίζει ότι λέει κάτι σοβαρό με το να ισχυρίζεται ότι «εγώ με την πολιτική δεν ασχολούμαι, αφού με αηδιάζουν/ όλοι είναι τα ίδια σκατά κ.λπ». Πρώτα απ' όλα, σήμερα όντως η δημοκρατία μας πάσχει. Σ' αυτό μπορούμε μάλλον όλοι να συμφωνήσουμε. Εκεί που δεν μπορούμε να τα βρούμε είναι η αιτία που οδηγεί στη μερική πα