Μπες.Διάβασε.Μίλα.

«Φυτά, σπασίκλες, νερντς» και άλλα τέτοια. Τα «φυτά» αποτελούν βασικό στοιχείο της σχολικής και, ίσως, της φοιτητικής ζωής. Γενικά φαίνεται πως υπάρχουν τρεις κατηγορίες μαθητών: αυτοί που βρίζουν τα φυτά, αυτοί που αδιαφορούν για τα φυτά και αυτοί που είναι φυτά. Εμείς, φίλε, σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την πρώτη και την τελευταία κατηγορία. Ποιους αποκαλούμε, λοιπόν, φυτά; Τρέχα γύρευε. Ας πούμε ότι είναι οι μαθητές που διαβάζουν πολύ. Τώρα στον ορισμό αυτό υπάρχουν αποκλίσεις, ανάλογα με τον τρόπο σκέψης του καθενός. Ο μαθητής που είναι εντελώς αδιάφορος και δεν ανοίγει καν βιβλίο θεωρεί φυτό όποιον διαβάζει και δε ζει συνέχεια την ξέφρενη ζωή που ζει ο ίδιος. Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, των μαθητών, πιστεύει πως το «φυτό» εκτός από το διάβασμα χαρακτηρίζεται και από άλλα στοιχεία που το διαφοροποιούν από τον «καλό μαθητή». Κάθεται συνεχώς μέσα στο σπίτι του, ασχολείται αποκλειστικά   με το διάβασμα και, φυσικά, έχει και την ανάλογη συμπεριφορά. Έχει ψηλά τη μύτη του,

Γιατί τέτοια μούτρα; Απέτυχες στις πανελλήνιες; Σε παράτησε η κοπέλα σου; Οι φίλοι σου σε παρατούν; Η μια αναποδιά ακολουθεί την άλλη; Αναρωτιέσαι:« Τι συμβαίνει με μένα;»; Κρεμάς μούτρα σαν αυτά που είδα προχτές ζωγραφισμένα στον τοίχο; Παραπονιέσαι για το μουντό και γκρίζο μέλλον σου; Φίλε, το κείμενο μου αυτό είναι αφιερωμένο σε σένα, αλλά και σε όλους όσοι ζητούν από πολλές πηγές να μάθουν μυστικά επιτυχίας και μαγικούς τρόπους που θα τους κάνουν αυτόματα να εκπληρώνουν όλους τους τους στόχους. Απογοητεύτηκες. Λυπήθηκες. Ένιωσες να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Και είναι απόλυτα φυσικό να αισθάνεσαι τον ανάλογο ψυχικό πόνο. Όταν επενδύεις σε κάτι χρόνο, ενέργεια, δύναμη... Όταν απαρνιέσαι άλλα πράγματα στο όνομα ενός ονείρου. Όταν κάθε μέρα που περνά θες να φτάνεις όλο και πιο κοντά σε αυτό... Το κόστος της αποτυχίας στο τέλος γίνεται πολύ μεγάλο. Σε γονατίζει. Σου μετατρέπει τα πιο ωραία σου όνειρα σε εφιάλτες. Και φυσικά τα μούτρα μούτρα. Το χαμόγελο φεύγει, δεν υ