Ταξίδι στο δρόμο των ονείρων

Ε ψιτ, ξύπνα. Άσε αυτά τα όνειρα που έβλεπες. Τώρα θα σου μιλήσω εγώ για άλλου είδους όνειρα. Πιο όμορφα. Πιο «ζωντανά». Πιο αληθινά. Ο Ιονέσκο είχε πει κάποτε: « Ποτέ δε θα θυσιάσω τα όνειρά μου κοιμώμενος». Είναι σχεδόν σαφές πως στη φράση του τα όνειρα έχουν τη σημασία της προσδοκίας, της επιδίωξης, του στόχου.Γιατί όλοι μας, από τη γέννησή μας χαράζουμε τους δρόμους που βαδίζουμε. Άλλοτε τους ακολουθούμε, άλλοτε τους παρατάμε. Άλλοτε ξεκινάμε γεμάτοι αφοσίωση το ταξίδι μας σ’ αυτούς, μα μετά βλέπουμε πως μας οδηγούν σε λιμέρια απόμερα, των οποίων την ύπαρξη ποτέ δεν προβλέψαμε. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, στο τέλος των δρόμων αυτών όλοι μας ευελπιστούμε να βρούμε ένα και μόνο πράγμα: το όνειρό μας. Το δικό μας θησαυρό στην άκρη του ουράνιου τόξου.

Τα όνειρά συχνά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άλλος θέλει να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης, άλλος να γίνει επιστήμονας, άλλος να επιδοθεί στον πρωταθλητισμό, άλλος να γίνει γιατρός, άλλος δικηγόρος, άλλος ηθοποιός, άλλος χορευτής, άλλος μουσικοσυνθέτης. Όλα αυτά τα όνειρα δε συγκρίνονται με βάση την αξία τους. Κι αυτό γιατί ο καθένας μας θεωρεί πως ο δικός του στόχος έχει κάτι το ανώτερο μέσα του. Και έχει δίκιο. Επειδή κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική οντότητα, με μοναδικά «θέλω» και «ελπίζω». Ποιος θα μπορούσε, άλλωστε, να θεωρήσει έναν άνθρωπο που εκπληρώνει όλες τις επιθυμίες του αποτυχημένο;

Θα προσπαθήσω να σου δώσω ένα παράδειγμα, γιατί ίσως πρέπει στο θέμα αυτό να γίνω λίγο πιο ξεκάθαρος. Μια μέρα είχαμε πάει σε μια κάπως απόμερη παραλία. Και καθώς περπατούσαμε κατά μήκος της, βρήκαμε μία μικρή καφετέρια, με δυο τρία τραπεζάκια. Αποφασίσαμε να κάτσουμε στο μέρος αυτό, δεδομένου ότι η θέα ήταν πολύ όμορφη. Δεν ήταν όμως αυτό που έκανε μοναδική την εμπειρία μας. Ο ιδιοκτήτης αυτού του ιδιαίτερου cafe μας πλησίασε και πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν ένας πάρα πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος.Γύρω στα εξήντα καλοστεκούμενος και δραστήριος.  Φαινόταν αμέσως ότι είχε εκπληρώσει τα όνειρά του. Ότι ήταν γεμάτος. Στο τέλος της κουβέντας μας μάς είπε: « Εγώ μόνο αυτό – έδειχνε το μαγαζί του- χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος. Λίγη δουλειά για να μην πλήττω και λίγη διασκέδαση για να χαίρομαι τις στιγμές μου. Τι να τα κάνω τα λεφτά; Να τα κάνω βίλες; Κι όσοι τα βγάλανε τι καταλάβανε;»

Πρόσεχε, φίλε μου. Δεν εννοώ ότι το πρότυπο ζωής που προβάλλει ο τύπος στην καφετέρια αυτή είναι σωστό. Πάντως, για μένα, δεν είναι καθόλου υποδεέστερο από αυτόυς που φιλοδοξούν να γίνουν μεγάλοι και τρανοί, να κυριαρχήσουν στον κόσμο ή να βγουν πρώτοι στον τομέα τους.

Ωστόσο, τα όνειρα δεν τυγχάνουν από το σύνολο παρόμοιας αποδοχής. Τον τύπο για παράδειγμα στην καφετέρια ο κόσμος θα τον κοιτούσε με περιέργεια και θα αναφωνούσε: «Α τον παλαβό!». Αντίθετα, ο άλλος που έγραψε 19.500 μόρια και περνάει πρώτος των πρώτων στην ιατρική χαρακτηρίζεται ως «διάνοια», «μυαλάρα» και άλλα τέτοια (κι από πολλούς «φυτό» αλλά αυτά τα έχουμε πει σε προηγούμενο άρθρο). Για φαντάσου, δε, κάποιος να ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον αθλητισμό; Τότε διάφορες φωνές ακούγονται: «θα σε φάνε τα κυκλώματα», «μόνο οι λίγοι και καλοί ξεχωρίζουν», «εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα».

Καμιά φορά, βέβαια, οι απόψεις αυτές διαθέτουν έναν κόκκο αλήθειας. Ωστόσο, οφείλεις να τα θέσεις στη νοητική σου ζυγαριά και να αναρωτηθείς: «τι είναι ισχυρότερο, οι δυσκολίες, οι φωνές του κοινωνικού συνόλου που λεν ‘’σταμάτα’’ ή η θέλησή μου;». Αν πραγματικά έχεις πίστη στο όνειρό σου, τότε με κλειστά μάτια επιλέγεις το δεύτερο. Αυτό, όμως, δε διαγράφει μονομιάς όλες τις δυσκολίες. Οι δυσκολίες παραμένουν εκεί, ακλόνητες. Γι’ αυτό και τα όνειρά σου δεν πρέπει να παραμείνουν απλώς ένα σύννεφο. Χρειάζεται το σύννεφο αυτό να αποκτήσει υπόσταση.

Και τώρα είναι που χρειάζεται δράση. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Εδώ θα φανεί πόσο δυνατός είσαι, πόσο πιστεύεις στο όνειρό σου και πόσα είσαι έτοιμος να θυσιάσεις γι’ αυτό. Θυμίσου την Οδύσσεια (που είναι και της μόδας τελευταία). Ο Οδυσσέας πέρασε Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες, Σειρήνες, Σκύλες, Χάριβδες. Όμως εκεί. Όλα αυτά τα υπέμεινε. Γιατί το όνειρό του ήταν να φτάσει στην αγαπημένη του Ιθάκη. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Αλήθεια εσύ πόσους θεούς είσαι έτοιμος να νικήσεις;